ένα απόγευμα με την οικογένεια Data

Ο μπαμπάς μου κλάνει μέσα στη μούρη μου. Τί αριστοκρατικοί τρόποι!

Η μαμά μου βρίζει θεούς και γάτες στο μπαλκόνι για την βρώμα, την ακαταστασία και τη σκόνη που έχει διεισδύσει σε κάθε... κύτταρο του εγκεφάλου της, επιτρέψτε μου να πώ.

Και αν αναρωτιέστε γιατί εκφράζομαι κατ αυτόν τον τρόπο, θα σας παραπέμψω στην αρχή του ποστ και στους αριστοκρατικούς τρόπους που χαρακτηρίζουν την οικογένεια Data.

Η γιαγιά μου συζητάει με τη γάτα, προσπαθώντας να την πείσει οτι έχει ήδη φάει και οτι το φακελάκι Whiskas me 0,0001% σολωμό που βρίσκεται στον πάγκο της κουζίνας είναι το μεσημαριανό της για αύριο.

Εγώ από την άλλη, έφτιαξα την πιο ωραία σαλάτα με σολωμό πού έχει φτιάξει ποτέ άνθρωπος, στέλνω e-mail στο Ghoete για να πάρω πληροφορίες για το Βερολίνο και προσπαθώ να συγκεντρώσω τη σκέψη μου ανάμεσα σε ρεψίματα, φωνές και νιαουρητά.

Και μετά πέφτει στο τραπέζι μια καινούργια ιδέα! Να αγοράσουμε μια ψηφιακή κορνιζα!
Ορόσημο κάθε δεμένης οικογένειας που δεν έχει χρέη, μόλις έμαθα οτι παίζει και ταινίες.

Ο μπαμπάς με βλέπει να καπνίζω και νοιώθω να εισπνέει την απογοήτευση. Ποιός χέστηκε; Στα 23 μας, οι επιλογές μας είναι δικές μας.

Γιατί πρέπει να φωνάζει τόσο πολύ όταν μιλάει στο τηλέφωνο; Μάλλον είναι κατάλοιπο των τηλεφωνικών γραμμών στη Λάρισα, μαζί με ένα ελαφρό αξάν, ειδικά όταν συγχίζεται.

Χάσαμε το σκυλί! Το ξέχασε η γιαγιά μου έξω από την πόρτα. Φώναζε ο γείτονας να την μαζέψουμε. Είναι όλοι καλά, επιβιώσαμε και από αυτό. Άν και νομίζω κατά βάθος το κάνει επίτηδες για να προσθέτει σασπενς στις φωνες, τα ρεψιδια και τα νιαουρητά.

'Μιλάω με Ghoete! Αφήστε με να συγκεντρωθώ!'. Αυτός ήμουν εγώ.
'Από που κατεβάζεις mp3; Ξέρω μια κοπέλα που πάει φέτος Βερολίνο, για να σε βοηθήσει.' Αυτός ήταν ο μπαμπάς μου.
'Ο Άρης δεν με πήρε τηλέφωνο. Έχει μια γνωστή στο Ghoete'. Αυτή ήταν η μαμά μου.
'Γύρισε μωρέ η καψερή. Είδες που σας το πα οτι δεν θα φευγε;'. Αυτή ήταν η γιαγιά μου.

Και μάνι μάνι ήρθε η ώρα να κλείσω το λάπτοπ της μάνας μου, να πάω να ντυθώ και να ετοιμαστώ για ένα ακόμα βράδυ στο κέντρο της Αθήνας, με φίλους που τα πιό πολλά από αυτά που έχουν να μου πουν τα ξέρω ήδη.

I've got a paper heart

Πέμπτη βράδυ. Το διαμέρισμα μου μυρίζει καπνό. Μόλις έφυγε η Τόνι. Ζέστανα ένα χαλαρωτικό τσάι με 30 σταγόνες βαλεριάνας.

Καθώς οδηγούσα σκεφτόμουν. "Όταν κάτι σε ρίχνει, κάνε τέχνη και νίκησε το". Είμαι καλλιτέχνης και έχω 'μαλώσει' με το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου. Την τέχνη μου. Μου λείπει. Θα την φέρω ξανά στη ζωή μου.

Τώρα τελευταία ξεχνάω, σχεδόν τα πάντα. Η ταινία του μυαλού μου υπολειτουργεί. Μήπως είναι το φθινόπωρο; Μήπως είναι το άγχος; Στο παρελθόν, πάντως, αυτός έχει υπάρξει 'δημιουργικός λήθαργος', και το κατάλαβα εκ των υστέρων.

Σε λίγες εβδομάδες ξεκινάω δουλειά. Θα παίζω μουσική στο 'Εννέα' στο Θησείο. Περιμένω πως και πως να μπω στην δράση! Σχολή, δουλειά, γερμανικά.. Μου λείπει η καθημερινότητα, η πραγμάτωση μικρών και μεγάλων στόχων, οι φιλοδοξίες. Είναι ωραίο να συμφιλιώνεσαι και πάλι με τον ονειροπόλο εαυτό σου.

Αγαπώ τη χαρά και την καλοπέραση! Θα μου πεις, και σε ποιόν δεν αρέσουν αυτά. Θέλω να είμαι καλά. Ουσιαστικά, όμως.

Επίσης, σκέφτομαι να ψάξω και για τετράωρη καθημερινή δουλειά. Έχετε να προτείνετε τίποτα; Άτιμη ανεργία, όπου και αν ρώτησα μέχρι στιγμής είναι όλα καλυμμένα.

Πέρασα τις δύο προηγούμενες νύχτες στο κέντρο, από μαγαζί σε μαγαζί, και γυρνώντας σπίτι μετά τις 8 το πρωί, οπότε σήμερα θέλω να κοιμηθώ νωρίς! Και να αφήσω το www.rainymood.com να κάνει τη δουλειά.

Υ.Γ. Είδα σήμερα το "Paper Heart". Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους δεν έχουν ιδέα από αγάπη, όπως και εγώ. Δείτε το trailer.