I've paid my dues to you father. Now it's high time I'm gone.
Έχω κάτι μέρες να δω το φώς της μέρας. Και μάλλον μου κάνει καλό. Σκέφτομαι διάφορα. Και ανακαλύπτω πόση δύναμη έχω.
Χθές δεν πήγα στο σεμινάριο ψυχολογίας που παρακολουθώ. Και δεν ενημέρωσα την καθηγήτρια, επίσης.
Πώς την παλεύαμε στο γυμνάσιο; Καθημερινή κούραση, διάβασμα, homework, ιδιαίτερα. Νομίζω πως 12-18 είναι από τις περιόδους που δουλεύεις πιο πολύ από ποτέ (αν διαβάζεις, σαφώς).
Μου έχουν τελειώσει τα τσιγάρα και έχω πολύ διάβασμα για αύριο. Το μισό μου δωμάτιο που ήταν κολλημένο στους τοίχους με κάτι σαν blue tack, αποφάσισε σήμερα να πέσει. Μοιάζει τόσο άδειο. Επίσης έχω ένα τεράστιο σωρό από ρούχα που περιμένουν να τα βάλω στην ντουλάπα. Γιατί δεν είναι αυτόνομα τα ρούχα; Τα βαριέμαι.
Είναι απίστευτο.. Έχω ακόμα κάτι χριστουγεννιάτικα δώρα να δώσω και κοντεύει να μπει ο Φλεβάρης. WTF?
Η κατάσταση στο σπίτι μου είναι ολίγον τι fucked up. Δε θα μπω σε λεπτομέρειες. Απλά με έχουν πρήξει! Και κάθε φορά που ασχολούμαι με αυτό το ζήτημα, αισθάνομαι σαν τα 16χρονα απο τις διαφημίσεις της Fanta.
Πάντα είχα την εντύπωση πως στα 22 μου, τα πράγματα στο σπίτι θα καλυτέρευαν (στο θέμα επικοινωνία, τουλάχιστον). Φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν ήμουν εγώ, τελικά. Δεν είναι και πολύ εύκολο να είσαι ο ενήλικος, στη σχέση με τους γονείς σου!
Αρνούμαι να χωνέψω ότι δεν είναι 'ήρωες', όπως τους είχα στο μυαλό μου. Πόσο μάλλον να τους βάλω tags όπως 'μικροαστός', 'μίζερος' και 'άχρηστος'.
let me out this misery.
