Friday, January 22, 2010

'After I die' resolution.

COFFEE & TV. I love your misery.

Είναι κάποιες φορές, σαν αυτή, τώρα που...

ή είμαι τρελός

ή απλά τα mood swings μου είναι πολλά.


Νομίζω το 2ο!

Ίσως δεν είναι και τόσο δύσκολο να ζεις με χαλινάρι. Αν και είμαι πολύ ατίθασος για να συμβιβαστώ, αντιλαμβάνομαι πως μόνο έτσι γίνεται λειτουργικό το θέμα survival.

§1. H Ζωή με τις σπουδές.

Το μότο μου είναι: we can start over again.
Η σχολή μου είναι δύσκολη.


§2. Βάρος.

Μετά από μια μεγάλη περίοδο που μάλλον θα μπορούσες να με χαρακτηρίσεις εθισμένο με το βάρος μου, σήμερα, έχω βάλει περήφανα 10 ολόκληρα κιλά και περιμένω πώς και πώς να τα χάσω.


§3. Μετακόμιση.

Υπάρχουν μέρες που το συγκεκριμένο θέμα με πνίγει. Υπάρχουν και άλλες μέρες που βλέπω πιο καθαρά. Αμάν πια αυτά τα mood swings!

§4. Γονείς.

Ε ναι. Ε ναι, δεν θα τους ξεπεράσω ποτέ. Και το έχω χωνέψει πλέον.
Μάλλον ασχολούμαι παραπάνω από όσο θα έπρεπε, μάλλον προσπαθώ να βγάλω κάτι από αυτούς που δεν υπάρχει. Γιατί δεν μπορώ απλά να συμβιβάσω το βλέμμα μου;

§5. Σχέση.

<3 could YOU be the one?

Just didn't drink enough to say you love me.

Είναι ωραίο όταν σε υποτιμούν. Μετά έχεις την ευκαιρία να τους τρίψεις στη μούρη τον εαυτό σου.

Αυτές τις μέρες, τις μέρες της ντροπής. Θέλω απλά ένα σ'αγαπώ. Και λίγο ήλιο.

Ζούμε μέσα σε ένα τριαξονικό σύστημα συναισθημάτων. Σου δίνω, του δίνεις, μου δίνει.
Τί γίνεται όταν χάσεις το σημείο αναφοράς σου;
Όταν το σύστημα σε φτύσει;
Όταν κουραστείς να δίνεις;

Οι πελατειακές σχέσεις είναι κάτι που γνωρίζω από παιδί. Είναι ωραίο να πληρώνεσαι για να αγαπάς αλλά είναι τραγικό να μην αγαπιέσαι αν δεν έχεις να πληρώσεις.
Φτάνει το τέλος. Η έκρηξη. Το συναπάντημα στο δρόμο της ιστορίας μου. Σε κάποιες μέρες θα είσαι εγώ και εγώ εσύ.

Γιώργο, μπορείς για ένα λεπτό να καταλάβεις;
Είσαι τίποτα. Με κουράζεις. Με κουράζει η ηλίθια σκέψη σου. Περισσότερο και από τη σκέψη του χοντρού.


Chapter 2.

Η ανάγκη για επιβεβαίωση και καθαρισμό με κάνει να λιώνω κάθε φορά που σε βλέπω να με κοιτάς.
Νομίζω ότι σε σένα βλέπω πως θα μπορούσε να είναι η ζωή μου χωρίς το μαύρο, τα τρανς, τη φτώχεια.