It's been a while...

 ...hello world, 

Are you listening? 

...hello world, 

Are you there? 

...hello world, 

Do you care? 

Who am I,

Do you remember?

Who have I been,

all this time?

Do you know,

what happened to me? 

Trapped in between

Νοιώθω πως ζω σε ένα σύμπαν παράλληλο της πραγματικότητας. Κάπως έχω απαγκιστρωθεί από το τί είναι πραγματικό και τί όχι. Ίσως νοιώθω ότι έχω χάσει τον εαυτό μου μέσα στην καθημερινότητα μου..


Βρίσκομαι σε μια πόλη που δεν με ικανοποιεί, σε ένα σπίτι που δεν μου αρέσει και γενικά σε μια κατάσταση κάπως άβολη ψυχολογικά. Γράφω πτυχιακή και νοιώθω συνέχεια στρεσσαρισμένος.

Το πόιντ είναι, αγαπητοί, ότι φτάνεις σε σημεία στα δικά σου σημεία αντοχής και δοκιμάζεις την ελαστικότητα του εαυτού σου μέσα απο την ησυχία ενός κρεββατιού και μιας τηλεόρασης και αδράνειας.

Βρίσκομαι στο σημείο καμπής. Ή θα σπάσω από την πίεση, ή θα χαλαρώσω.

Και όλο αυτό το συνοθήλευμα και η εναλλαγή συναισθημάτων και ψυχολογικών καταστάσεων με κάνει να ξεκαθαρίζω θέματα και προβλήματα μου, με έναν τρόπο ίσως βίαιο για την ψυχολογία μου. Εξοθώ τον εαυτό μου στα άκρα πριν ασχοληθώ ουσιαστικά. Είναι κάπως παράλογο, μιας και πριν πίστευα ότι έχω μία σχετική αυτογνωσία και μια σχετικά καθαρή αυτοεικόνα. Και όμως, αυτή τη φορά η αυτοεικόνα μου καταρρίπτεται και ξαναρχίζω από την αρχή σχεδόν χωρίς πυξίδα. Σαν να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου του παρελθόντος και σαν να μην μπορώ να συνδεθω συναισθηματικά με το παρόν. Τέλειο ε;

Πολύ συχνά έχω την αίσθηση οτι κάνω τσαπατσοδουλειές και γενικά δεν είμαι λεπτολόγος στα πράγματα. Ίσως είναι κάτι που κληρονόμησα από τον πατέρα μου. Ίσως και όχι.

Anyways, ήθελα εδώ και πολύ καιρό να μοιραστώ τις σκέψεις μου, κάτι που παλιά έκανα πιο συχνά. Δεν ξέρω καν αν το διαβάζει κανείς αυτό, λολ. 

Thank You!

Thank you vegetables,
for you are humble,
and humble you die,
for me to survive.

Thank you soil,
for you are strong,
and humble to grow,
all plants and trees.

Thank you animals!
for you sacrifice,
all that you have
for me.

Thank you animals,
for you say goodbye
to your kids and family
for me to live another day.
Oh, how I treasure this day.

Thank you water,
for you keep me flowing
by flowing through me.

Thank you rivers, and lakes and sun,
for you are everything,
I want and need.

Thank you sun,
thank you guitar,
thank you love.

UDK

You cannot tell me if I can study or not UDK Berlin.

You cannot judge if I sacrificed my whole life for design.

You cannot tell me how to live my life.

My heart wants what it wants.

If I want to be a designer, I will be a designer, either you want it or not.

Maybe not in you, but somewhere else. I'll find my harbour.

Maybe one day, you will be insignificant, and getting rejected from you will not mean anything.

Maybe one day, life will seem much better far away from Kleistpark.

Let me tell you this.

It is not over. It's never been. You fucked me up and made feel worthless, but you are nothing but another school.

I am better.

I am me.

I am here.

And I will never give up.

Never.

Alone, but not with you

Trapped in this cage,
you put me into.

Feels like hell,
but in color.

Tastes
of resentment
and bitter. 

- 

Mum, they don't like me,
the way you made me.

Mum, they don't love me,
the way you shaped me.

Mum, they go away,
like you did,
when I was only 3.

Mum, they don't accept me,
no one ever has,
not even me.

you?

Mum, I lost him,
because I didn't believe
that I deserve him.

Mum, you taught me,
that love is what you see
and I was always in the dark
for you.

Mum, I'm fat.
Mum, I'm failing.
Mum, I'm getting old.
Mum, you never gave me a chance,
Like you never gave one yourself,

Mum, I can't stay in this room,
with you.

I need to breathe,
the air of freedom,
I've craved since I was 16.

Mum, one day I'll break the shackles,
and see your prison
from afar.

You don't deserve me.
But you deserve peace.

I just can't stay,
here,
next to you,
while you're dying inside.

Mum, you'll be disappointed in me,
but it won't be the first time. 

Mum, I am a flower.
And you hid the sun.

You never let me grow,
You were afraid of what I would 
turn out to be.

Mum, blame it on me,
But set me free.